احساس حسرت چه هنگامی رخ می دهد؟
احساس حسرت زمانی به شما دست می دهد که چیزی را می خواهید ولی نمی توانید (در حال حاضر) داشته باشید. شما مرتب در فکر هستید و حسرت می خورید که چقدر خوب بود اگر آن را می داشتید.
جنبه های نامطلوب:
بسیاری از چیزها هستند که مردم تمایل دارند در زندگی شان داشته باشند، شغل شایسته، یک رابطه دوست داشتنی، چیزهای زیبا و غیره… این خواسته ها عموما مفید هستند، زیرا در زندگی مان ما را به چیزهایی که برای مان خوب و دلپذیر هستند، هدایت می کنند. قسمت نامطلوب این موضوع اینست که همیشه این امکان وجود ندارد که شخص هر چیزی را که میخواهد، داشته باشد. مردم ممکن است برای چیزهایی که می خواهند احساس حسرت کنند، اما نمی توانند که داشته باشند؛ حداقل در حال حاضر نمی توانند.
چیزهایی که مردم حسرت آنها را می خورند می توانند گونه های مختلفی داشته باشند: می توانند اشیاء باشد (مانند داشتن یک ماشین گران قیمت یا تمایل خوردن یک غذای خوشمزه که از خوردن آن منع شده اید)، افراد (به عنوان مثال، حسرت این که با کسی که به شما علاقمند نیست روابط رمانتیک داشته باشید؛ حسرت دوست بودن با یک شخص مشهور)، وضعیت (به عنوان مثال، حسرت برای صلح در دوران جنگ، یا برای رفتن به فینال جام جهانی) و یا حتی زمان (به عنوان مثال، حسرت خوردن برای گذشته که به عنوان نوستالژی شناخته شده است).
خیال بافی و اقدام:
وقتی مردم نسبت به چیزی احساس حسرت دارند، می خواهند به آن نزدیک باشند و با آن ارتباط برقرار کنند. از آنجایی که این امکان برای ما و آن چیز وجود ندارد، به جای آن مردم فکر یا خیال بافی می کنند. این فعالیت های ذهنی را می توان با فعالیت های بدنی حمایت کرد. به عنوان مثال، کسی که در حسرت داشتن خانه ای برای تعطیلات است، ممکن است تصاویر الهام بخش را جمع آوری کند، به صورت آنلاین به دنبال اطلاعات بگردد، یا به یک نمایشگاه در مورد تعطیلات بروید.
جنبه های مثبت:
از آنجا که هدف از حسرت خوردن چیزی مثبت است، احساس آن ضرورتا نباید کاملا منفی باشد. افرادی که گاهی برای چیزی که خارج از دسترس است حسرت می خورند، ممکن است آن را به عنوان یک احساس خیلی منفی تجربه نکنند. با این حال، اگر چیزهای دلخواه برای شادی آنها اهمیت حیاتی داشته باشد و به نظر می رسد تقریبا هیچ شانسی برای به دست آوردن آن وجود ندارد، تجربه احتمالا بسیار منفی خواهد بود. بنابراین، عوامل مهم در این احساس این است که میل به آن چیز چقدر قوی است و چقدر (یا به نظر می رسد) از دسترس خارج است. یک عامل اضافی، فرکانس مواجهه با هدف مورد نظر است. به عنوان مثال، اگر یک فرد با شخصی دیگر در ارتباط شدید اما بی فایده بوده باشد، اگر آن فرد را هر روز ببیند برایش بسیار سخت تر است که بر این جدایی فائق آید.
مقایسه با احساسات دیگر
حسرت و تنهایی
هر دوی این احساسات ابراز خواسته های دردناک برای چیز یا موقعیت هایی هستند که شما در حال حاضر آن را ندارید. هر دوی این عواطف می توانند دست به دست هم بگذارند: اگر کسی به خاطر اینکه فرد یا گروه خاصی را از دست داده است احساس تنهایی می کند، او تنها است و در حسرت همدمی است. با این حال چند تفاوت مهم وجود دارد. اول از همه، به طور مثال شخص ممکن است در حسرت ارتقاء شغلی و یا داشتن یک قایق بادبانی باشد. بنابراین این احساس الزاما نباید در مورد تعامل اجتماعی باشد. دوم این که این تجربه بر یک شیء خاص مطلوب تمرکز می کند، در حالی که کسی که تنها است، بیشتر به خاطر وضعیت کنونی خود نگرانی دارد، چگونه با آن کنار بیاید و چگونه از آن خارج شود.
حسرت و غبطه
این دو احساس در مورد تمایل به داشتن چیز یا موقعیتی است که شما آن را ندارید. تفاوت در این است که کسی که احساس حسرت می کند روی شیء دلخواه تمرکز می کند. در حالی که یک شخصی که غبطه می خورد اغلب ناراضی است، زیرا او بدتر از یک شخص دیگر است. برای مثال، شخص ممکن است از حقوق و دستمزد فعلی خود راضی باشد، اما زمانی که او می فهمد که همکار او بیشتر می گیرد، غبطه می خورد. او خیلی در حسرت چیز (حقوق بالاتر) نیست، اما احساس غبطه می کند. زیرا نمی خواهد بدتر از همکارش کار کند. دوم این که در حسرت نیاز به وجود کس دیگری نیست. شخص ممکن است برای چیزی بدون اینکه برایش مهم باشد که کس دیگری آن را دارد یا نه، این احساس منفی را داشته باشد.
حسرت و ناچاری
هر دوی این دو احساس شامل تمایل قوی هستند برای یک چیز یا وضعیتی که در حال حاضر وجود ندارد. یک تفاوت مهم این است که برای یک فرد بیچاره، آن جسم یا وضعیت نه تنها مورد نظر است، بلکه به عنوان عامل حیاتی برای رفاه فعلی او نیز شناخته می شود. اگر کسی گرسنه باشد و اصلا هیچ پولی نداشته باشد، برای خوردن هر غذایی احساس ناچاری خواهد کرد. بنابراین، معمولا ناچاری منجر به رفتار بسیار فعال می شود. اما شخصی ممکن است وقتی پول کمی داشته باشد، برای یک غذای خوشمزه حسرت بخورد و احساسش در مقایسه با درماندگی، بیشتر به فعالیت های غیر فعال مانند خیال پردازی مرتبط است.
