احساس عصبانیت چه هنگامی رخ می دهد؟
احساس عصبانیت هنگامی روی می دهد که شما باید کاری را انجام دهید. اما فکر می کنید که چیزی ممکن است اشتباه باشد که مانع موفقیت شما می شود. شما احساس می کنید روی این وضعیت کنترل ندارید و حالت عصبانیت دست می دهد.
هنگامی که شما مجبور هستید کاری را انجام دهید که خطر خاصی دارد، احساس عصبانیت می کنید: ممکن است چیزی اشتباه باشد و یک جای کار بلنگد. به عنوان مثال، زمانی که شما باید یک سخنرانی مهم را ارائه دهید، زمانی که به یک فردی می رسید و دوست دارید که به او معرفی شوید یا هنگامی که شما باید آزمون رانندگی بدهید احساس عصبانیت می کنید. عصبانیت ذاتا مربوط به انجام کارها است؛ اگر شما به طور مثبت انتظار وقوع چیزی هستید، احساس عصبانیت نمی کنید، بلکه احساسی شبیه اضطراب یا نگرانی دارید. شما همچنین ممکن است در مورد چیزی که بالقوه مثبت است نیز احساس عصبانیت کنید.
عصبانیت بیشتر احساس دیگر ترس ها در مورد احتمال از دست دادن چیزهایی هستند که شما در حال حاضر دارید. از سوی دیگر شما همچنین ممکن است به خاطر موارد زیر عصبی شوید: در مورد امکان (یا عدم امکان) کسب چیزی مانند یک مدال (برای یک مسابقه ورزشی)، یک شغل (برای مصاحبه) یا کسب احترام از همسالان خود (به خاطر ارائه یک سخنرانی خوب).
مثال:
در عصبانیت، شما در معرض خطر موفقیت در چیزی هستید که می خواهید. کلمه “خطر” یکی دیگر از جنبه های مهم عصبی بودن را بیان می کند: وضعیتی که کاملا تحت کنترل شما نیست. حتی در موقعیتی که در شانس های خود را امتحان می کنید، مانند زمانی که شما سخنرانی خود را ارائه می کنید، هنوز هم ممکن است عصبی باشید زیرا فکر می کنید که ممکن است نمره منفی بگیرید یا اینکه قبل از این که آن را به پایان برسانید ممکن است زمان تان تمام شود.
به طور کلی زمان یک فراخواننده بسیار رایج برای عصبانیت است؛ به ویژه زمان کمتری برای انجام کاری داشتن. در غیر اینصورت رفتن به اتوبوس ممکن است یک فعالیت آرامش باشد، اما وقتی که آن را به ترک می رود، می تواند یک امر بسیار عصبی باشد.
مقایسه با احساسات دیگر
عصبانیت و ناامنی
اگر شما باید یک سخنرانی مهم را انجام دهید، احتمالا هم احساس عصبانیت و هم ناامنی خواهید کرد. به نظر می رسد هر دو احساس به موفقیت و شکست شخصی مربوط می شوند. تفاوت در این است که شما برای آنچه که انجام می دهید و برای رسیدن به آن عصبانی هستید، و برای چیزی که در چشم دیگران به نظر می آید احساس ناامنی می کنید. از آنجا که بسیاری از دستاوردهای زندگی به نحوی مرتبط با شناخت (یا طرد) دیگران است، این دو احساس اغلب می توانند همزمان اتفاق بیفتند. با این حال، هنگامی فرد بدون احساس ناامن بودن، احساس عصبانیت می کند که مجبور به انجام یک کار دشوار است که تاثیری بر چگونگی دیدگاه دیگران به او ندارد.
به عنوان مثال، یک پزشک میتواند به خاطر یک عمل جراحی پیچیده عصبی باشد، اما احتمالا ناامن نیست. برعکس، کسی می تواند در وضعیتی در مورد خودش احساس ناامن بودن کند که نیازی به انجام کاری یا دستیابی به چیزی توسط او نیست.
عصبانیت و شک
عصبانیت و شک هر دو ترس در زمینه عمل هستند: شما باید کاری را انجام دهید، اما به نظر می آید که یک جای کار می لنگد. به عنوان مثال، یک مدیر شرکت در زمانی که مجبور است تصمیم بسیار مهمی را در مورد آینده شرکت در زمان بسیار کوتاهی بگیرد، ممکن است هم عصبی و هم در تردید باشد. با این وجود، همه موارد اقدام، شامل تصمیم گیری نیستند: زمانی که برای یک آزمون دشوار مطالعه می کنید، ممکن است احساس عصبی بودن کنید، اما در شک قرار ندارید. از سوی دیگر، عصبی بودن شامل عدم اطمینان در مورد نتیجه و عدم کنترل وضعیت است، که برای احساس تردید داشتن ضروری به نظر نمی رسد. برای مثال، ممکن است کسی بین انجام دو پروژه تردید داشته باشد و دقیقا بداند که جوانب مثبت و منفی هر دو چیستند.
