ترس چیست و چه هنگامی رخ می دهد؟
احساس ترس هنگامی روی می دهد که شما با یک شخص یا یک چیز که ممکن است به شما آسیب برساند، مواجه می شوید یا در مورد آن فکر می کنید. شما در حالت ترس می خواهید از تهدید جلوگیری کرده یا از آن دور شوید.
ترس یک احساس اولیه است که توسط تهدیدات واقعی در محیط زندگی افراد ایجاد می شود. فکر یک ماشین که با سرعت در حال نزدیک شدن به شما است، یک عنکبوت که در حال خزیدن بر روی دست تان است یا احتمال این که از شما سرقتی انجام شود، همگی می توانند باعث ایجاد ترس در شما شوند.
مشخصات ترس:
ترس با جهت گیری اش به آینده مشخص می شود: احساسی که همیشه در مورد چیزهایی است که هنوز اتفاق نیفتاده اند، اما ممکن است که اتفاق بیفتند. تهدیدهای متنوعی وجود دارند که باعث بروز این احساس می شوند. از جمله تهدید صدمه دیدن (به عنوان مثال، به خاطر شوک دیدن از یک وسیله الکتریکی)، زیان مالی یا کالایی (به عنوان مثال آسیب رسیدن به یک اثر هنری گران قیمت)، آبرو ریزی (به عنوان مثال از این که چیزی را اشتباه بگویید)، از دست دادن یک رابطه دوستی (به عنوان مثال مقابله با یک دوست به خاطر رفتارش)، و آسیب زدن به دیگران (به عنوان مثال هنگامی که یک نوزاد را لمس می کنید). بدیهی است، ترس از طریق امکان پذیر شدن در موقعیتی است که موجب بروز هرگونه احساسات دیگر در این نوع شناسی می شود: ترس از خجالت، تنهایی، انزجار و غیره.
واکنش ها:
افرادی که در معرض تجربه کردن ترس هستند، به شدت توسط منبع تهدید و راه های فرار از آن یا دوری از آن مشغول خواهند بود. در هنگام احساس ترس و برای مقابله با تهدیدات فوری و فیزیکی، ممکن است یک واکنش این باشد که دستان خود را عقب بکشید یا به عقب گام بردارید. هنگامی که با تهدیدات اجتماعی مواجه می شوید (مثلا فردی که شغلش را از دست می دهد)، مردم محتاط تر و محافظه کارانه تر عمل می کند.
هنگامی که سیستم بروز این احساس درست کار می کند، به این معنا که بیش از حد راحت یا بیش از حد آرام عمل نمی کند، ارزش عملی آن آشکار می شود: به این صورت که ما را از ورود به موقعیت های خطرناک دور نگه می دارد یا اگر در حال حاضر در آن موقعیت ها هستیم، به ما کمک می کند که از آنها خارج شویم. با این حال، افراد مبتلا به این احساس، (مثلا Alektorophobia ترس از مرغ و خروس یا Geliophobia ترس از خنده های بلند) مقدار غیر عملی از این احساس را برای محرک های خاصی دارند که به طور معمول به عنوان عدم تهدید دیده می شوند.
مقایسه با احساسات دیگر:
ترس و پریشانی
هیچ نقطه تنهایی وجود ندارد که شما در آن فقط احساس ترس کنید و در نقطه دیگر شما فقط احساس پریشانی کنید. در عوض، این دو احساس به طور مرتب با یکدیگر ادغام می شوند.
این که این دو احساس را در روی کاغذ از یکدیگر تشخیص دهیم، نسبتا ساده است: اگر ببینید که تهدیدی ممکن است به شما آسیب برساند، احساس ترس می کنید؛ ولی اگر همین الان تهدیدی در حال صدمه زدن به شما است، احساس پریشانی می کنید. در عمل، گاهی اوقات می تواند مشکل تر باشد تا آنها را از هم جدا کنیم. به عنوان مثال، تصور کنید که در حال فرار از یک حیوان وحشی هستید. در ابتدا حیوان در فاصله زیادی در پشت سر شما قرار دارد و از این که احتمال دارد شما را بگیرد، می ترسید. همانطور که حیوان نزدیک و نزدیک تر می شود، احتمال این که این اتفاق بیفتد، زیاد می شود و این احساس شما به طور فزاینده ای به پریشانی تبدیل خواهد شد.
ترس و وحشت
وحشت می تواند به عنوان پسر عموی ترس تلقی شود و ناگهانی تر از آن است. هر دو در مورد رویدادهای واقعی هستند که ممکن است در آینده نزدیک به سلامت شما آسیب برسانند. هرچند که هر دو با رویدادهای واقعی دست و پنجه نرم می کنند، تفاوت مهم این است که در حالت اول ما از قبل می دانیم که تهدید چه چیزی است. اما هنگامی که وحشت زده می شویم، هنوز دقیقا متوجه نشده ایم که چه اتفاقی در حال افتادن است و ممکن است چه معنایی برای ما داشته باشد. به خاطر همین، واکنش به وحشت این است که آنچه را که در حال وقوع است را درک کنیم (به منظور پاسخ به نسبت سریع تر در دفعات بعدی) در حالی که واکنش احساس دیگر، اغلب فرار کردن یا پنهان شدن است، به این ترتیب اگر وحشت توجیه شده باشد، ممکن است بهتر شده و به ترس تبدیل شود.
ترس و اضطراب
کلمات ترس و اضطراب اغلب در گفتگوی روزانه به جای یکدیگر استفاده می شوند. هر دوی این احساسات با رویدادهای نامشخص در آینده سروکار دارند و در تجربه کردن هر دوی آنها شخص در شرایط آمادگی برای مقابله با تهدید به سر می برد. با این حال در روانشناسی احساسی، به توجه داشتن به تفاوت بین این دو زیاد تأکید شده است.
مهمترین تفاوت آنها این است که در حال پاسخ دادن به چه نوع تهدیدی هستند. ترس ناشی از تهدیدات واقعی، فوری و معمولا ناگهانی است (مانند یک ماشین که با سرعت در حال نزدیک شدن است). در این حالت بدن روش واضحی برای واکنش دارد: دوری کردن از تهدید. در حالی که اضطراب ناشی از عدم اطمینان بالقوه، تهدیدهای ناشناس (مانند احتمال مبتلا شدن به یک بیماری خیلی بد) ایجاد می شود. در این حالت یک تهدید مشخص وجود ندارد، بنابراین هیچ چیز برای دوری جستن وجود ندارد. در عوض، افراد در این حالت بسیار هوشیار شده و محیط اطراف را برای دریافت اطلاعات بیشتر می پویند. به خاطر این که این دو تفاوت برای بقاء حیاتی هستند، هر دو نوع پاسخ به این تهدیدها، راه های متفاوتی را در مغز طی می کنند.
